Увага! Вакансія!

Аддзел культуры Пружанскага раённага выканаўчага камітэта абвяшчае конкурс на заняцце вакантнай пасады дырэктара дзяржаўнай установы культуры «Ружанскі палацавы комплекс роду Сапегаў».

Час правядзення конкурсу – да 1 студзеня 2023 г.

Патрабаванні да кандыдата:

— вышэйшая адукацыя;

— камунікатыўнасць;

— валоданне дзяржаўнымі мовамі Рэспублікі Беларусь.

Пажадана наяўнасць вопыту працы на кіруючых пасадах. Вопыт работы ва ўстановах культуры вітаецца.

Час падачы заяў – да 30 лістапада 2022 г.

Кандыдат на заняцце пасады дырэктара дзяржаўнай установы культуры «Ружанскі палацавы комплекс роду Сапегаў» павінен падаць дакументы:

— заява на імя начальніка аддзела культуры Пружанскага райвыканкама;

— рэзюмэ;

— копіі дакументаў аб адукацыі і іншыя дакументы (па жаданні кандыдата).

Дакументы накіроўваюцца на адрас: 225133, Брэсцкая вобл., г.Пружаны, вул.Савецкая, 10, каб. 3 ці на электронныя адрасы: kultura_pruzhan@brest.byoirkdm@pruzhany.by.

Тэлефоны для даведак: 8(01632)34245, 34122.

Открытие выставки Николая Челея «Созерцание»

8 октября 2022 в нашем музее прошло торжественное открытие выставки «Созерцание» художника из г.Береза Николая Челея. Излюбленным жанром художника является пейзаж, его вдохновляют работы Юлия Клевера и Ивана Шишкина. Но на выставке «Созерцание» наряду с полюбившимися зрителю уголками белорусской природы находятся также памятники архитектуры – руины картезианского монастыря в Берёзе и главные ворота Брестской крепости.

На выставке представлены работы и нового для художника направления – батального жанра. Выступают из общей атмосферы выставки портреты – это образы певцов белорусской эстрады – Анатолия Ярмоленко и Владимира Мулявина. Выставка «Созерцание» объединила несколько жанров став отражением познания окружающего мира художником.

Николай Челей не имеет художественного образования, но имеет талант и усердие.  С малых лет он любил рисовать. В школьные годы его увлекла возможность с помощью карандашей и простого листа бумаги сохранить моменты красоты меняющегося мира природы. Толчком для развития послужила учеба в Дивинской школе – интернате Кобринского района. Участие в школьных выставках и различных конкурсах, призовые места – это первые бонусы, подстегнувшие его талант к развитию.

Выбрав после окончания школы профессию строителя, Николай Николаевич не оставил своего увлечения. В свободное время он рисовал наброски портретов и карикатуры.

Судьбоносной была встреча с человеком увлечённым живописью и владеющим собственной художественной мастерской, заметив способности Николая, он подарил ему холсты, кисти и масляные краски, дал несколько рекомендаций по работе и посоветовал дальше развивать свой талант.

Результаты таланта художника можно было увидеть на выставках в Берёзе и Пружанах, в планах выставки в Барановичах и Бресте.

На торжественном открытии присутствовали также коллеги – художники Иванов Евгений Васильевич и Казак Николай Николаевич, которые не только поздравили Николая с открытием персональной выставки, но и продемонстрировали свои работы, организовав дополнительную  мини-выставку для присутствующих гостей и посетителей музея.

Выставка «Созерцание» будет действовать до конца ноября.

Продолжить чтение Открытие выставки Николая Челея «Созерцание»

Выставка живописи «Созерцание» Николая Челея

Товарная пломба 1836 года

Большая часть музейных предметов попадает в коллекции от частных лиц путем дарения. Самые ценные из них зачастую становятся частью экспозиции музея. В этом году нам посчастливилось получить в дар уникальный экспонат – товарную пломбу 1836 года. Передал ее Зайцев Александр Николаевич – человек, интересующийся историей и активно поддерживающий культуру и религию нашего региона.

Товарная пломба с надписью: «ГРОД. ГУБ. СЛОН. УЕЗД. МЕСТ. РУЖАН. ФАБ.2 ГИЛ КУП. ЛЕЙБА НЕВАХОВИЧА ПИНЕСА 1836 ГОД» скорее всего использовалась на ружанской суконной фабрике, которая работала в 1833–1914 гг. Владельцами этой фабрики были братья Пинесы. В разное время на производстве изготавливали сукно и шерстяные одеяла. Предприятие имело водяной двигатель, лакомобили, 51 ткацкий станок, 5 чесальных и 6 прядильных машин. А в 1903 году там появились 2 паровые машины и паровой котел. Ружанская суконная фабрика братьев Пинесов была местом работы 150 человек.

Свинцовая товарная пломба данной фабрики после научной обработки пополнит экспозицию музея и будет доступна посетителям.

Сувенирная лавка музея пополнила свой ассортимент!

Дорогие друзья, мы рады Вам сообщить, что сувенирная лавка нашего музея теперь реализовывает новые виды продукции.

Сейчас в нашей лавке Вы можете приобрести необыкновенной красоты шарфы авторской работы Марины Мары (Коноваловой), выполненные в технике батик по шелку и кашемиру. Такой эксклюзивный и дорогой предмет одежды подойдет как в качестве подарка, так и в качестве украшения для себя любимой. Кроме того, в лавке имеются и художественные работы художницы: пастельная работа «Сынковичи» и работа в технике масляной живописи «Ружанский дворец в обрамлении ирисов».

Обновился ассортимент и гончарных изделий: пиалы с авторской росписью, небольшие чашечки, сосуд для вина и многое другое.

Новинкой в нашей лавке стали свечи ручной работы! Особенно актуально для молодоженов: здесь Вы сможете приобрести свечи на венчание, а также свечи для обряда «Семейный очаг». В разном цветовом решении и с неповторимым рисунком они смогут стать прекрасным дополнением праздника или подарком для близких, друзей, а также дорогих учителей на профессиональный праздник.

«Ружанская брама» вярнулася!

Пасля некалькіх гадоў перапынку ў палацава-паркавым ансамблі роду Сапегаў у г.п. Ружаны аднавілася свята «Ружанская брама». Прайшло яно, як і было абвешчана, у мінулую суботу.

Некалькі гадоў запар масавыя мерапрыемствы абмяжоўваліся з-за каранавіруснай інфекцыі. Гэтая «карона» значна паўплывала на нашы звычкі, традыцыі, але як толькі хвароба крыху адступіла, людзі нібы спахапіліся, адчулі недахоп зносін. І сёлетняе лета стала гарачым не толькі па надвор‘і, але і па колькасці святаў рознага маштабу.

Забягаючы наперад, адзначым, што свята ў Ружанах было арганізавана на самым вышэйшым узроўні. Тут пастараліся ўсе: самі гаспадары, а гэта супрацоўнікі сельвыканкама, работнікі культуры як раённыя, так і мясцовыя, органы правапарадку і многія іншыя.

Даводзілася ўдзельнічаць у многіх мерапрыемствах такога кшталту, ёсць з чым параўноўваць. Адзначым, што наша было нічым не горшае за святкаванні, наладжаныя, напрыклад, у Мінскай, Гродзенскай, Гомельскай абласцях, а можа ў некаторых момантах і лепшае. На тэрыторыі палацавага комплексу панавала па-хатняму ўтульная, весёлая і яскравая атмасфера. Можна было паўдзельнічаць у рыцарскіх турнірах, пастраляць з лука, пакідаць на трапнасць сякеры, адчуць сябе рыцарам дамскага сэрца, патанчыць пад старадаўнюю музыку, якую так добра выконвала дзяўчына на валынцы. Былі і іншыя забавы, якія прыйшліся да спадобыяк дзецям, так і дарослым людзям.

Зацікавілі вырабы рамеснікаў, якія прыехалі не толькі з Пружаншчыны, але і з іншых куткоў Беларусі. Можна было набыць ганчарны посуд, гліняныя, гіпсавыя цацкі, статуэткі, вышываныя рушнікі, кашулі, блузы, бытавыя рэчы з дрэва і многае іншае на любы густ і кашалёк. Можна было паспытаць прысмакаў, пакаштаваць і купіць мёд, садавіну, агародніну. Зрабіць экскурсію па самім палацы, акунуцца ў эпоху шляхціцаў, уладароў, князёў…

А ў гэты час на сцэне свята выступалі шматлікія майстры мастацтваў.

Арганізатары паклапаціліся літаральна пра кожнага гледача — ад самых маленькіх да сталых. У адпаведнасці з гэтым фарміравалася праграма «Ружанскай брамы». Следам за канцэртам творчых калектываў і выканаўцаў раёна і вобласці на сцэну выйшлі госці са сталіцы — любімы многімі і добра знаёмы з дзяцінства заслужаны калектыў краіны, беларускі ансамбль народнай музыкі «Бяседа». Хіба можна было не пусціцца ў скокі пад іх «Марусеньку», «Вечарынку», «Гарыць касцёр», «Родную хату», «Мы вам жадаем», «Чарку на пасашок» і многія іншыя кампазіцыі? Госці свята проста не маглі ўсядзець на месцы, танцавалі і дарослыя, і дзеці. І, канечне, віталі калектыў Белтэлерадыёкампаніі пад кіраўніцтвам кампазітара, народнага артыста Беларусі Леаніда Захлеўнага шчырымі апладысментамі.

Наступнай часткай стаў своеасаблівы гістарычна-музычны экскурс — тэатралізаваная праграма «У будучыню праз стагоддзі». Падчас яе ўзгадалі гісторыю палаца, будаўніцтва якога распачалося напачатку XVII стагоддзя па распараджэнні канцлера ВКЛ, галоўнакамандуючага войскамі, гетмана Льва Сапегі. Успомнілі, што ў Ружанах раней была шыкоўная шматтысячная бібліятэка, існавалі вялікая мастацкая галерэя і адзін з лепшых у Еўропе тэатраў. Склепы ж палаца захоўвалі дзяржаўную казну.

     

Зачаравалі выкананне спеву «Господи, Иисусе Христе, помилуй мя грешного» і танец анёлаў.

З радасцю прывітаў гасцей на свяце старшыня райвыканкама Міхаіл Грышкевіч. Па словах кіраўніка раёна, яно стала сапраўдным брэндам Пружаншчыны. «Ружанская брама» брала перапынак, каб вярнуцца гучна і ярка.

Як адзначыў Міхаіл Міхайлавіч, рэстаўрацыя комплексу пачалася яшчэ ў 2008-м. За гэты час праведзена значная частка работ, але спыняцца на гэтым не збіраюцца. Згодна з Указам Прэзідэнта выдаткаваны дадатковыя сродкі з фонду па падтрымцы культуры і мастацтва на аднаўленне Беларускага Версалю. Уласна, зараз вядуцца работы па рэстаўрацыі ўсходняга тэатральнага корпуса, плануецца вярнуць гістарычны выгляд ўсходняй аркадзе. Міхаіл Грышкевіч пажадаў усім атрымаць асалоду ад свята і зарадзіцца станоўчымі эмоцыямі.

А ці магло быць інакш? І вось на сцэне з’явіўся першы састаў народнага вакальнага ансамбля Пружанскага Палаца культуры «2+2» з песняй «Спадчына» на словы Аляксандра Казея і музыку Аляксандра Котава?!

Яны саступілі галоўную сцэнічную пляцоўку свята гасцям з Мінска — шоу барабаншчыкаў «Перцы». Гэта было гучна і віртуозна, а рытмы барабанаў выдатна дапаўнялі светлавое афармленне.

Яшчэ да пачатку канцэрта групы «Дразды» да сцэны пачалі прабівацца фанаты Віталя Карпанава і ўсіх астатніх удзельнікаў калектыву, каб зрабіць фота. Ну, а сам канцэрт гурта стаў сапраўдным усплёскам эмоцый. Усё яшчэ і таму, што яго песні добра вядомы маладому пакаленню. Не абышлося без кампазіцыі, якая апошнім часам стала сапраўднай візітоўкай выканаўцаў — «Хата бацькоў». У сценах Ружанскага палаца яна напоўнілася асаблівым сэнсам.

А вось святлом тэрыторыю комплексу запоўнілі мінскія фаершчыкі. Сапраўды, агонь ва ўмелых руках пераўтавараецца ў сапраўднае мастацтва!

Далей на першы план выступілі ўжо вакалісты, якіх госці свята, асабліва фанаты «Х-фактару», вельмі чакалі. На «Ружанскую браму» прыехалі фіналісты і суперфіналісты, бадай, самага рэйтынгавага тэлепраекта краіны.

Адзінаццаць выканаўцаў, якіх выбіралі суддзі і гледачы, за якіх мы разам перажывалі падчас прамых эфіраў, як пасля расказала Ніколь Фургал, упершыню далі канцэрт такім складам. Дарэчы, упершыню пабывалі «іксфактараўцы» і на Брэстчыне, што ўдвая прыемней для жыхароў нашага раёна. Артысты выканалі вядомыя хіты і аўтарскія кампазіцыі, многія з якіх знаходзяцца ў пастаяннай ратацыі беларускіх радыёстанцый. У кожнага вакаліста была свая «фішка». Так, пераможцу першага сезона Андрэя Панісава літаральна акружылі дзеці. Немагчыма было не пачаць танцаваць пад хіты ў выкананні Арцёма Чыркова. Выйшаў да гледачоў Фахрыдзін Хакімаў… Увогуле, пра гэты канцэрт можна расказваць яшчэ вельмі доўга. Таму з нецярпеннем чакаем другі сезон праекта «Фактар.by», які выйдзе на экраны ўжо ў кастрычніку, і спадзяёмся, што ён падорыць краіне яшчэ больш яркіх імёнаў.

Фінальным акордам свята стаў рознакаляровы феерверк. Ён быў дадзены ўжо 21 жніўня і размаляваў начное ружанскае неба яркімі фарбамі. Многія госці пасля прызнаваліся: такога салюту яны яшчэ не бачылі. Ды і само свята, канечне, застанецца ў памяці надоўга. Верым, што яно, як і раней, будзе традыцыйным і ўжо праз год зноў збярэ жыхароў усёй краіны і нават бліжняга замежжа ля сцен велічнага палаца.

Віктар Ільюшчанка, Уладзіслаў Шпарла. Фота Кацярыны Масік

Крыніца: Раённыя будні

Выставка Ольги Гроусс «Отражение»

В Ружанском дворцовом комплексе рода Сапег состоялось открытие персональной выставки Ольги Гроусс «Отражение».

Ольга родилась в г. Житомире (Украина) в семье военнослужащего. Жизнь их семьи – это бесконечная череда переездов в разные места: северные острова Новой земли Заполярья, Батуми в Грузии, Москва, Минск, Брест. В Беларусь семья переехала в 1988 г.

В 1998 г. Ольга окончила математический факультет Белорусского государственного педагогического университета имени М.Танка. Еще в студенчестве Ольга начала искать себя в искусстве – ходила в художественную студию, занималась в народном театре, училась в Независимой школе кино и телевидения, работала ассистентом режиссера в продюсерской компании «Фора-фильм».

Уже имея семью и двоих детей, Ольга поступает в театрально-художественный колледж г. Москвы на отделение художественно-бутафорского оформления спектакля. С первых дней учебы мир засиял новыми красками. «Я даже не думала, что учеба может быть такой увлекательной!» – вспоминает художница.

Сегодня Ольга Гроусс руководит Народной студией «Рисунок и живопись» в Национальном центре художественного творчества детей и молодежи г. Минска, ведет активную творческую жизнь и участвует в выставочных проектах.

Выставка «Отражение» – это путешествие в мир живописи, цвета и эмоций. Картины в разных художественных стилях несут образы городских пейзажей, фигуративной живописи и яркой абстракции. Сейчас она создаёт полотна в стиле «концептуализм».

О своём восприятии жизни Ольга говорит: «Для меня живопись – это возможность изобразить и то, что видишь, и то, что чувствуешь. Взаимодействие внешнего и внутреннего так или иначе присутствует в каждой работе. Любая абстрактная работа всегда имеет отправные точки в реальности, более или менее заметные. Это как зеркало – мир отражается в тебе, а ты – в работах».

Приглашаем всех познакомиться с творчеством Ольги Гроусс до конца сентября 2022 года.

Открытие выставки «Отражение»

Четыре Четверга. Печной кафель XIX века

Завершить наш проект «Четыре четверга» мы бы хотели не просто экспонатом, а целым интерьерным камином, выполненным из кафеля XIX века!

Сказочный, эксклюзивный, неповторимый он привлекает внимание посетителей и является одним из излюбленных мест для фотоснимков.

Кафель находился в усадебном доме рода Трембицких в поселке Интернациональный (Линово) Пружанского района. После демонтажа он оказался в идеальном состоянии, даже не потребовалась реставрация. Среди привезенных керамических плиток были угловые и карнизные, что позволило воссоздать камин в оригинальном виде – как в усадьбе, заложенной на рубеже XVIII–XIX веков Винцентом Трембицким.

На оборотной стороне экспоната есть надпись на польском языке «PRUSZKOW» («Прушков»), что указывает на страну производства. Изразцы были изготовлены в польском городе Прушкув (ранее Прушков) и привезены владельцем усадьбы.

Продолжить чтение Четыре Четверга. Печной кафель XIX века

Свята Ружанская Брама