Источник: Святыни Беларуси.
Шкляныя вобразы Радзімы
У выстаўнай зале музея «Ружанскі палацавы комплекс роду Сапегаў» прадстаўлена выстава работ Марыі Мікалаеўны Кулецкай «Шкляныя вобразы Радзімы». Аўтар – актыўны і захапляльны чалавек – Народны майстар Рэспублікі Беларусь роспісу па шкле, і на дадзены момант у Пружанскім раёне адзіны ўладальнік гэтага звання.
Нарадзілася Марыя Кулецкая 26 лістапада 1950 г. у вёсцы Навасёлкі Пружанскага раёна ў звычайнай сям’і, дзе расла ў каханні і павазе да мастацтва і традыцый.
З маленства яна ўвабрала ў сябе прыгажосць простай беларускай прыроды, выдатных элементаў дэкору, сельскіх матываў рукадзелля.
Захапляцца маляваннем пачала яшчэ ў дзяцінстве, пасля школы скончыла Бабруйскае мастацкае вучылішча, затым Магілёўскі бібліятэчны тэхнікум. Працавала ў дзіцячай бібліятэцы, а вечарамі кіравала кружком дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва ў Палацы культуры. Многія яшчэ памятаюць кранальныя малюнкі па шкле ў выглядзе галубкоў, коцікаў, розных кветачак, якія заўсёды ўпрыгожвалі дамы ў беларускіх вёсках.
Майстар не паўтарае традыцыйныя ўзоры, а стварае свае, але старанна захоўвае самабытныя прыёмы старых майстроў: фальгу ў якасці падкладкі, апраўленне рамкай чорнай тушшу. У іканапісу выкарыстоўвае «золата» і «срэбра», што ў спалучэнні з чырвоным выказвае ціхую радасць.
Акрамя гэтага рамяства Марыя Мікалаеўна шмат гадоў служыць адраджэнню ў Беларусі такіх амаль забытых выглядаў мастацтва, як чаканка з фальгі для акладаў абразоў, выцінанка, карункапляценне, ткацтва, пляценне з лазы і саломы, выразанне і выпальванне з дрэва, вышыўка і выраб гліняных свістулек. А яе творы алеем і акрылам пейзажаў, нацюрмортаў і сціплых букетаў хатніх і лугавых кветак падкупляюць прастатой і незвычайнай пяшчотай. Графічныя выявы, а таксама акварэль, адлюстроўваюць любімыя вобразы архітэктуры, звязаныя з сучаснымі і далёкімі перажываннямі.
Марыя Мікалаеўна – пастаянны ўдзельнік гарадскіх, абласных, рэспубліканскіх выстаў і кірмашоў. Яна не толькі стала членам Саюза майстроў, але і ахвотна перадае традыцыі рамяства вучням у студыі пры раённым Палацы культуры.
На выставе прадстаўлены 52 работы майстра. Гэта арыгінальныя творы – вобразы праваслаўных святых і анёлаў, сюжэты па матывах народных абрадаў і святаў, характэрных для беларускай нацыянальнай культуры.
Кожны, хто наведае выставу «Шкляныя вобразы Радзімы», зможа пераканацца, што дадзеная творчасць нікога не пакідае абыякавым.
Въездная арка и флигели Ружанского дворца на фотографии столетней давности
Первая фотография датируется 1918-1939 гг. Видно, что ворота в неплохом состоянии, всё это время они оставались в таком виде.
Ружанский дворец. Въездная арка и флигели, это уже 1980-е.
Ружанский дворец (белор. Ружанскі палац) — один из крупнейших дворцовых комплексов в Республике Беларусь XVII–XVIII вв., собственность и резиденция князей Сапег. Построен в 1784–1786 гг. в переходном от барокко к классицизму стиле архитектором Я.С.Беккером на основе стен предыдущего дворца начала XVII в.
А теперь вот так, современный вид.
Источник: Виртуальный Брест
Яскрава, творча, апантана працуюць ў Ружанах
Прафесійнае свята адзначаюць работнікі культуры. Яскрава, творча, апантана працуюць яны і ў Ружанах
—Як пазнаёміцца з навінкамі літаратуры?
—Дзе навучыцца спяваць або граць на музычных інструментах?
—Як рэалізаваць свае творчыя парывы?
Адказы на ўсе гэтыя пытанні могуць даць установы культуры, якія ахопліваюць як буйныя, так і малыя населеныя пункты Пружанскага раёна. Стацыянарныя і мабільныя ўстановы збіраюць сотні людзей, каго ў якасці гледачоў, а каго як удзельнікаў і нават арганізатараў канцэртаў. У дадатак, нашы работнікі культуры выконваюць не менш важную задачу па папулярызацыі нацыянальных традыцый і гісторыі малой радзімы. У чым можна пераканацца ў любой клубнай установе, бібліятэцы, музеі, дзіцячай школе мастацтваў або кінатэатры.
Напярэдадні Дня работнікаў культуры журналісты «раёнкі» выехалі ў Ружаны, каб яшчэ раз упэўніцца: тут працуюць творчыя і апантаныя сваёй справай людзі.
Ружанскі музей працягвае здзіўляць
Як расказвае дырэктар Ружанскага палацавага комплексу роду Сапегаў К.Г.Глушко, за час свайго існавання гэта ўстанова рэгулярна здзіўляла сваіх наведвальнікаў. Паступова абнаўляўся знешні выгляд палаца, напаўняліся экспазіцыі, адкрываліся дагэтуль невядомыя старонкі гісторыі як самога комплексу, так і гарадскога пасёлка Ружаны.
Пра гэтую славутасць ведаюць не толькі жыхары нашай рэспублікі, але і далёка за яе межамі. Вялікую справу па папулярызацыі дзейнасці ўстановы вядзе аддзел культуры Пружанскага райвыканкама — ініцыятар ужо стаўшага традыцыйным свята “Ружанская брама”, удзельнік шэрага цікавых праектаў.
А ў будучым, па словах Крысціны Генадзьеўны, музей мяркуе здзівіць сваіх наведвальнікаў яшчэ не раз. Напрыклад, хутка тут адкрыецца чарговая выстава сучаснага мастацтва. Вядзецца даследчая работа з апісаннем новых гістарычных знаходак. У больш далёкай перспектыве чакаецца пашырэнне плошчаў музея пасля заканчэння рэстаўрацыі тэатральнага крыла палаца.
У чым сіла? У музыцы!
Ружанская школа мастацтваў дала «пуцёўку ў жыццё» многім юным жыхарам пасёлка. Як расказвае дырэктар установы Л.І.Давідзенка, некаторыя вырашаюць стаць музыкантамі, выбіраюць прафесію выкладчыка музыкі. І ўсе без выключэння далучаюцца да чароўнага свету мелодый.
У школе прапануюцца розныя накірункі навучання — баян, акардэон, скрыпка, домра, цымбалы, фартэпіяна. Больш за паўсотню вучняў развучвае гамы, асвойвае класіку або сучасныя творы. Створана некалькі ўласных музычных і харавых калектываў, выступленні якіх добра вядомы ружанцам і жыхарам навакольных вёсак. Магчыма, у недалёкім будучым прозвішчы каго-небудзь з юных ружанцаў можна будзе пачуць і на рэспубліканскіх сцэнах.
Самыя сумныя будні пераўтвораць у свята
Так можна сказаць пра работнікаў Ружанскага цэнтра культуры і вольнага часу, якім ужо некалькі дзесяцігоддзяў кіруе А.Л.Барысевіч.
У 12 клубных фарміраваннях — васьмі гуртках і чатырох аматарскіх аб’яднаннях — людзі любога ўзросту могуць знайсці сабе занятак па душы, аб’яднацца з такімі ж апантанымі аматарамі творчасці, а таксама паказаць свае здольнасці іншым.
Як расказвае загадчык установы, рэгулярна ладзяцца канцэрты, адзін з апошніх «Разам мы — сіла», прысвечаны Дню народнага адзінства, а таксама іншыя мерапрыемствы. Нярэдка вакальныя і танцавальныя калектывы наведваюць навакольныя вёскі. І хаця эпідэміялагічная сітуацыя накладае нямала абмежаванняў, творчыя людзі ўсё роўна знаходзяць магчымасць займацца любімай справай і ствараць навакольным святочны настрой.
Кніжнае багацце — для дзяцей
Больш за 900 чытачоў карыстаецца фондамі дзіцячай бібліятэкі ў г.п.Ружаны. Установа размешчана ў цэнтры пасёлка, таму прыходзяць сюды не толькі мясцовыя школьнікі, але і дарослыя чытачы. І кожны знаходзіць тут цікавае для сябе.
У дадатак — бібліятэкары рэгулярна ладзяць пазнавальныя мерапрыемствы, выставы навінак і карыснай літаратуры. Бліжэйшыя з іх прысвячаюцца Дню работнікаў культуры і Дню маці.
Цудоўны адпачынак з кнігай
Яго гарантуе кожнаму свайму наведвальніку Ружанская дарослая бібліятэка. І яе фондам, які налічвае амаль 15 тысяч кніг, з задавальненнем карыстаецца больш за тысячу жыхароў пасёлка.
Штомесяц тут задавальняюць больш за чатыры тысячы заявак, кожнаму падбіраюць літаратуру па гусце. А яшчэ арганізавалі буккросінг «Ружанскі кнігазварот», дзе чытачы могуць абменьвацца ўласнымі кніжкамі.
Крыніца: Раённыя будні
Как восстанавливают Ружанский дворцовый комплекс
В 2008 году началась масштабная реставрация Ружанского дворцового комплекса. Спустя три года восстановили въездные ворота, западный и восточный флигели, где разместился музей. В 2012-м приступили к зданию театрально-манежного корпуса. Строительные работы здесь продолжаются до сих пор. Наши корреспонденты узнали, почему работа над белорусским Версалем растянулась на долгие годы.В XX веке Ружанский дворец пережил немало. В 1914 году, когда им владели Пинасы, открывшие здесь суконную фабрику, по вине работников случился большой пожар, в котором пострадал главный корпус: полностью сгорела крыша и отдельные перекрытия между этажами. Во время Второй мировой войны был практически разрушен театрально-манежный корпус, от которого осталось полторы стены и частично – передние фронтоны. Дольше всех продержались флигели, где до 1965-го размещались различные производства. Но после их закрытия местные жители разобрали историческое сооружение по кирпичам – себе на стройматериалы. Уцелели только четыре стены – по две у каждого флигеля. Первыми восстанавливать решили именно их, учитывая сохранность, а также относительно небольшие вложения, в сравнении с другими комплексами дворца. После переключились на театрально-манежный корпус по соседству. Главный хранитель фонда Ружанского дворцового комплекса рода Сапег Инна Нечай говорит, что сначала укрепили фундамент:
– Затем постепенно занялись восстановлением карнизов стен, боковых и передних фронтонов. В прошлом году сделали внешнюю облицовку и начали накрывать постройку крышей. Эти работы продолжаются. Планируем в октябре все закончить и поставить окна. Дальше – внутренняя отделка. Хотим воссоздать интерьеры театра в стиле барокко, как было при Сапегах, а в манежной части сделать гостиницу и кафе. Но когда это будет реализовано, сказать сложно. Сейчас здание готово примерно на треть.
Медленные темпы реставрации, по словам начальника отдела идеологической работы и по делам молодежи Пружанского райисполкома Александра Момлика, объясняются несколькими причинами:
– Во-первых, финансирование. В свое время в Министерстве культуры встал вопрос, какой из двух дворцов – Ружанский или Коссовский – будет реставрироваться за счет республиканского бюджета. Выбрали Коссово. Поэтому наш комплекс возрождается частично за счет республиканского бюджета и частично – местного, при этом основная нагрузка ложится на районный бюджет. Во-вторых, «Брестреставрация» предъявляет серьезные требования к аутентичности постройки. Допустим, козырьки на каминах должны быть сделаны из меди, а это дорогостоящий материал. Крыша – из глиняной черепицы, которая тоже стоит немалых денег. Восстанавливаются воздуховоды, хотя печного отопления не будет, – просто как декорация. Это все усложняет и удорожает процесс реставрации. Вкладывать нужно очень много.
Что касается главного корпуса и двух аркад, то по плану их собираются консервировать с частичной реставрацией.
– Учитывая финансовое положение, мы предложили такой вариант с главным корпусом: восстановить недостающие фрагменты стен, расчистить все от поросли, провести раскопки и накрыть крышей, чтобы внутрь здания не поступали осадки и не разрушалась кладка и подвалы, которые находятся под постройкой. У аркад нужно укрепить стены и тоже убрать всю поросль. Это оптимальный вариант, – уверяет Инна Нечай.
О полноценном восстановлении главного корпуса речь не идет. Александр Момлик говорит, что это большой пласт работы, требующий астрономических сумм. Районный бюджет без помощи республики их не потянет.
– К тому же возникает вопрос: как эксплуатировать эти здания? Их нужно как-то задействовать, нанять штат, при этом главный корпус должен быть, по возможности, самоокупаемым, а не создавать дыру в местном бюджете. Вкладывая каждый рубль, мы должны понимать, что, помимо сохранения истории, он принесет хоть какую-то прибыль в будущем. Сейчас наш комплекс не может сравниться с Мирским или Несвижским замками ни по количеству посетителей, ни по доходам. Но мы к этому стремимся.
Тем не менее Ружанский дворец интересен туристам: он привлекает своей необычностью. С одной стороны – музей, с другой – главный корпус, не тронутый реставрационными работами. Несмотря на пандемию, в прошлом году здесь побывало 11 тыс. посетителей, что неплохо. В 2021-м уже вышли на средние показатели доковидных времен в 20 тыс. туристов и выполнили план по экскурсиям.
– Предлагаем экскурсии не только по музею и дворцу, но и по городскому поселку. Проводим театрализованные встречи гостей и регистрации браков, квест-игры с элементами анимации. Каждый год стараемся добавлять что-то новое, чтобы привлекать людей и самим зарабатывать. Так что перспектива развития Ружанского дворцового комплекса есть, – уверена Инна Нечай.
***
При Сапегах в театрально-манежном корпусе находились галерея и театральный зал на 29 лож, включая королевскую. На сцене были 7-плановые кулисы, позволяющие трижды менять декорации, не прерывая спектаклей. В свое время в местном театре служили 60 актеров и 40 музыкантов.
| Автор: Вадим БАННЫЙ, газета «7 Дней».
| Фото: Павел ОРЛОВСКИЙ, БЕЛТА.
| Источник: БЕЛТА
Рижский мирный договор 1921 года и 17 сентября 1939 – День единения Беларуси
16 сентября в преддверии Дня народного единства сотрудником музея ГУК «Ружанский дворцовый комплекс рода Сапег» была проведена лекция «Рижский мирный договор 1921 года и 17 сентября 1939 – День единения Беларуси в судьбе государства и Ружан» совместно с Ружанской горпоселковой библиотекой и Ружанской средней школой. Материал был подготовлен и озвучен младшим научным сотрудником музея – Еленой Дмитриевной Полещук. Мероприятие проходило в читальном зале библиотеки для учеников 10-го класса Ружанской средней школы, учителей, работников и гостей библиотеки.
В ходе лекции были рассмотрены исторические моменты важных событий в жизни нашего государства, таких как Рижский мирный договор 1921 года и 17 сентября 1939 года. Проанализированы условия событий, их результаты и последствия. А также была подчёркнута значимость этих моментов в политике, дальнейшем развитии и становлении Беларуси.
Среди прочей информации была отмечена личность Евстафия Каэтана Сапеги, связанного с политическими процессами тех времён. Так случилось, что незадолго до воссоединения Беларуси он как раз занимал пост министра иностранных дел Польши.
Годы прошли и как никогда актуален вопрос осознания ценности существования своего государства – родного, белорусского. Нужно научиться ценить его и беречь!
Дзень адчыненых дзвярэй
Трынаццацідзённы аўтапрабег «Сімвал адзінства»
Трынаццацідзённы аўтапрабег «Сімвал адзінства» прайшоў праз Пружанскі раён. Кропкай прыпынку стаў палац роду Сапегаў
Трэцяга верасня праз Пружанскі раён прайшоў рэспубліканскі аўтапрабег «Сімвал адзінства». Ён стартаваў у Брэсцкай крэпасці і працягнецца да 15 верасня, калі ў сталіцы краіны будуць падведзены вынікі. Мэта гэтай акцыі — аб’яднанне ўсіх жыхароў нашай краіны ў адзіную грамадскую суполку ў рамках Года і Дня народнага адзінства.
Па Брэстчыне аўтапрабег прайшоў за два дні, а потым перадаў эстафету Гродзеншчыне. На працягу ўсяго маршруту яго ўдзельнікі праехалі больш за 700 кіламетраў практычна праз усе рэгіёны вобласці. На Пружаншчыне месцам сустрэчы калоны стаў г.п.Ружаны, палацавы комплекс роду Сапегаў, дзе прайшоў урачысты мітынг.
«Наша задача — паказаць, якая прыгожая ў нас краіна, якія добрыя тут жывуць людзі», — зазначыў Сяргей Рачкоўскі, кіраўнік рэспубліканскага грамадскага аб’яднання «Патрыёты Беларусі», якое ініцыявала правядзенне падобнай акцыі.
Сустракалі аўтапрабег прадстаўнікі раённай улады, грамадскіх арганізацый і простыя пружанцы. Трэба сказаць, што маршрут быў складзены так, каб ахапіць усе раёны вобласці. У кожным рэгіёне ўдзельнікам акцыі «Сімвал адзінства» ўручалі мяшочак са збожжам сёлетняга ўраджаю. З сабранага са 118 раёнаў рэспублікі збожжа будзе выпечаны каравай, які і стане сімвалам адзінай Беларусі. Свой унёсак у агульную справу ў выглядзе зярнят, вырашчаных на Пружаншчыне, зрабілі і нашы жыхары.
Удзельнікі аўтапрабегу перадалі намесніку старшыні райвыканкама Р.В.Супрыновічу спецыяльны знак, на якім адлюстраваны межы нашай краіны, — своеасаблівы сімвал — пацвярджэнне мірнай знешняй палітыкі Беларусі і ўнутранай згуртаванасці ўсіх яе куткоў.
Крыніца: Раённыя будні
Выставка Микалая Бущика «Возвращение…»
ГУК «Ружанский дворцовый комплекс рода Сапег» сообщает, что с августа 2021 года в музее действует выставка художественных работ белорусского художника Микалая Бущика «Возвращение…».
На выставке представлено 24 картины – это виды городских и сельских пейзажей, а также абстракции. Колорит полотен своеобразен и даёт зрителю возможность насладиться игрой красок, оттенков и форм.
Микалай Бущик родился на Слонимщине в деревне Деревной, но его семья несколько раз меняла место жительства. И, в результате жизненных обстоятельств, были постоянные переезды по городам России и Беларуси.
Закончив базовую школу на «отлично» Микалай Бущик поступает в Краснодарское художественное училище, а затем оканчивает Белорусскую академию искусств (прежний Театрально-художественный институт). Спустя многие годы, прожитые в Минске, художник решает вернуться на свою историческую Родину – в пригород Слонима.
В результате странствий и жизненных переживаний рождаются произведения, которые открывают нам прекрасные места Беларуси: «Старый замок», «Слуцкие ворота в Несвиже», «Город светлых надежд», «Посвящение Евфросинии Полоцкой», «Вечер в Витебске» и др. Исторические места и памятники архитектуры манят автора полотен своей энергетикой, которой он, через свои произведения, делится со зрителем.
Единый стиль художника очертить сложно, сам Микалай не любит этих ограничений и работает в разных стилях, техниках и тематиках, открывая в художественном пространстве своё видение мира и времён. Хотя некоторые его называют экспрессионистом.
Более 200 международных, республиканских и региональных выставок на территории Беларуси, России, Франции, Италии, Нидерландов, Польши, Литвы, Латвии, Германии и других стран познакомили своих посетителей с работами Микалая Бущика.
Из-под его кисти вышло более 500 акварельных картин и около 1000 картин маслом.
Персональная выставка Микалая Бущика в Ружанском музее представлена впервые.
Напоминаем, что выставка будет действовать до конца сентября.
Спешите увидеть!
«Гетман» супраць «Канцлера», трансформер-гусар і Сапегі.
21 жніўня ў Ружанскім замку адбылася пілотная імпрэза з праекта Беларускай федерацыі футбола «Падарожнічай па Беларусі» з мэтай папулярызацыі спорту нумар адзін і турызму па родным краі.
Ружанскі палац старажытнага беларускага роду Сапегаў вельмі падыходзіць да старту такога файнага праекта, бо тут вельмі адчуваецца дух былога Вялікага Княства Літоўскага і веліч нашага краю. Нездарма, удзельнікаў спаборніцтваў і гледачоў вітаў сам канцлер Сапега са сваімі паненкамі. На самой тэрыторыі палаца з’явіліся гульнявыя зоны, вялікая цішотка формы зборнай Беларусі па футболе і шапік з марозівам і піражкамі. І яшчэ, на радасць турыстам, каля замка блукалі крылаты трансформер-гусар Рэчы Паспалітай больш падобны да персанажа «Зорных войнаў», ды аніматар у вобразе статуі легендарнага брамніка Льва Яшына, цёзкі самага вядомага з Сапегаў. Агулам усё клёва, ды з густам. Тым больш на фоне такога велічнага палаца амаль усё бачыцца клёвым.
Пра саму імпрэзу і ідэю праекта распавеёў спецыяліст па працы з заўзятарамі АБФФ Юры Прымакоў, які, між іншым, з’яўляецца заснавальнікам мінскай міні-футбольнай каманды «Дыпламат», што брала ўдзел у турніры, і дзе гуляюць у асноўным супрацоўнікі амбасадаў розных краін:
Ідэя з’явілася даволі даўно. Само жыццё падказала, што ў футбол граюць паўсюль. Таму ўсё і адбылося!
Чаму пілотны турнір менавіта ў Ружанах?
Таму што наш спецыяліст масавага футбола АБФФ родам з Ружан, ён прапанаваў правесці яго менавіта тут. Абавязкова, потым падыйдзіце да яго, спытайце таксама. Ды і Ружаны вельмі прыгожае мейсца, да гэтых спаборніцтваў тут ня быў, і мне вельмі спадабалася. Увогуле, лічу, што гісторыя, культура і футбол – яны ўзаемазвязаны, і мы хочам, каб яны ішлі нага ў нагу. І таму мы будзем рабіць такія турніры і надалей, па ўсёй краіне, у прыгожых гістарычных месцах.
Ці плануюцца такія турніры яшчэ ў гэтым годзе?
Плануем. Сачыце за навінамі на сайце АБФФ.
Крышачку далей, каля палацу дапамагаў трансформеру-гусару той самы ружанскі чалавек у АБФФ, рэгіянальны мэнаджар па масаваму футболу па гораду Мінску Ігар Шамяцюк:
Так, ідэя правесці турнір тут у Ружанах ішла ад мяне. Першы турнір я тут праводзіў яшчэ ў 2019, калі працаваў у ружанскай школе. Потым, калі я пачаў працаваць у АБФФ, і Юрый Прымакоў далучыўся, і кіраўнік адзела маркетынгу АБФФ Юры Садоўскі прымае ўдзел у ажыццяўленні праекта. Мы будзем рабіць і далей, ужо ў другіх знакавых гістарычных мясцінах нашай Беларусі.
А ў вашых родных Ружанах як справы з футболам?
Кубак Брэсткай вобласці выйгравалі калісьці, ў 2013 годзе. А зараз якраз якраз Ружаны гуляюць, пойдзем паглядзім.
Каля футбольнага поля, дзе аматары гулялі па міні-футбольных правілах, за гульнёй назіралі некалькі дзясяткаў гледачоў. Уважліва за матчам назірала і тутэйшая паненка Валерыя, якая яшчэ паўгадзіны таму выконвала ролю шляхцянкі падчас адкрыцця спаборніцтваў:
У першую чаргу я сёння ўдзельнічаю тут у якасці шляхцянкі, сустракала гасцей. Ну і канешне, падтрымаю нашых ружанскіх хлопцаў. Сама футболам я не цікаўлюся, але землякоў варта падтрымаць.
Хто, на твой погляд, лепшы гулец з ружанскіх?
Напэўна, Боря, ён зараз па полю бегае. Боря з Ружан лепшы гулец!(смяется)
Тым часам, барацьба на футбольным полі стала такая, што ажно рвалася сетка ў браме. Малады ружанскі футбаліст Аляксей расказаў пра мясцовую футбольную інфраструктуру:
Тут мы і гуляем, і трэнеруемся. Мы самі зрабілі гэта поля, і касілі, і варота зрабілі, і сетка наша. Увогуле, мы з камандай сабраліся пагуляць “па-кайфу”, бо мы ўсе вельмі любім футбол.
Агулам у турніры ў дзвюх падгруппах пад назвамі «Гетман» і «Канцлер» гулялі 8 каманд: ружанскія «Чэстар» ды ФК «Ружаны», пружанскія «Леганэс» і ФК «Пружаны», слонімскі «Альберцін», ФК «Селявічы» з Слонімскага раёныа, мінскі «Дыпламат», ФК «Ваўкавыск». У фінале «Альберцін» з лікам 2:0 адолеў «Леганэс» i стаў пераможцам, атрымаўшы кубак ад Сапегаў і АБФФ.
Свята футбола ў ружанскім замку адбылося! Цікава, у якім мейсцы будзе працяг «Падарожнічай па Беларусі»?
Цяжкае пытанне… бо прыгожых гістарычных гарадоў і мястэчак у нашай дзівоснай краіне вельмі шмат!
Аўтар: Мікіта ПАСТУХОЎ.
Крыніца: ПРЕССБОЛ